Marc van Mourik

Marc van Mourik (24 februari 1977, Breukelen) is al vanaf zijn vroege kinderjaren bezig met het maken van muziek. Toen hij een jaar of vijf was kwam het oude Solina orgeltje in huis waarop zijn oma hem een paar akkoorden geleerd had. Zijn ouders zagen al snel dat hij en zijn twee jaar jongere broer daar enorm veel plezier uit haalden. Zo kwamen er gedurende de jaren een gitaar, accordeon, piano en zelfs een heus Johannes kerkorgel in huis.

Noten spelen die al door iemand anders geschreven waren, vond Marc maar saai.

Liever improviseerde hij er vrij op los. Iets waar zijn klassieke orgelleraar niet altijd blij mee was, maar zijn nieuwe pianoleraar, Rocus van den Heuvel, vond het gelukkig wél interessant.

Hij gaf Marc naast degelijk studiewerk ook iedere les een improvisatieopdracht mee.
Marc had altijd muziek in zijn hoofd. Als een eindeloze stroom melodietjes en ritmische patronen die hij, door ze te zingen, trommelen of te spelen, hoorbaar kon maken.

Later kwam ook de eerste synthesizer in huis en begon Marc opnames te maken van zijn spel.
Na de middelbare school en een technische opleiding, begon Marc aan de studie Muziektechnologie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Hij leerde daar (klassiek) componeren, produceren, studiotechniek en sounddesign. Een paar jaar later vond hij de tijd rijp voor zijn eigen studio, waarmee hij muziek maakte voor vele soorten merken en bedrijven.

Ook speelde hij als improviserend pianist voor theatergezelschappen in het land.

In 2007 ontstond er een keerpunt in zijn muzikale loopbaan toen er in zijn lijf iets bleek te groeien wat er niet in thuis hoorde. Toen dat ruim een jaar later opgelost was kon hij de snelle commerciële wereld niet meer goed rijmen met zijn gevoelswereld. Zo begon een zoektocht naar een manier om meer verstilde, gevoelige en spirituele muziek te maken.

Door zijn (levens)ervaring, het volgen van workshops, cursussen, yoga, Ayurveda en meditatie lukt het Marc om met steeds meer vertrouwen, dankbaarheid en (com)passie de muziek te laten klinken. De muziek uit diezelfde onuitputtelijke inspiratiebron die hij als klein mannetje leerde kennen: Het Universum.

Tegenwoordig maakt Marc soundtracks voor bij de denkbeeldige films die je ziet als je je ogen sluit tijdens een moment van diepe ontspanning. Als producer werkt hij zowel live als in de studio, solo of samen met inspirerende co-creators aan pakkende muziekproducties.
Marc's muziek wordt maandelijks door duizenden mensen wereldwijd gedraaid en steeds meer mensen reageren dankbaar en ontroerd op zijn optredens. #www.marcvanmourik.nl

Tegenwoordig maakt Marc soundtracks voor bij de denkbeeldige films die je ziet als je je ogen sluit tijdens een moment van diepe ontspanning. Hij werkt zowel live als in de studio.
Marc's muziek wordt maandelijks door duizenden mensen wereldwijd gedraaid en steeds meer mensen reageren dankbaar en ontroerd op zijn optredens. # www.soundtrackstorelax.nl

432 Hertz

Als muzikant stemt Marc zijn instrumenten graag in de 432 Hertz stemming. Vanwege het rustigere, open en gebalanceerde klankbeeld, maar ook omdat het hem inspireert om muziek te maken die vanuit het hart ontstaat in plaats vanuit het hoofd.

Enkele achtergronden bij deze bijzondere stemming:

“Muziek heeft altijd een rol gespeeld in de mystiek. Denk maar aan medicijnmannen en sjamanen die werken met trommels, fluiten, klankschalen en allerlei andere instrumenten. Muziek kan je helen, kan je terug in contact brengen met de natuur. Kan je letterlijk weer ‘afstemmen’ op het universum. Want het universum is muziek. Muziek is trilling, regelmatige beweging. Het universum is een en al trilling en regelmatige beweging, bevat allerlei ‘tonen’. Door ons af te stemmen op de tonen van het universum kunnen wij onszelf helen, kunnen wij ons weer bewust zijn van het feit dat wij deel uitmaken van dit universum en ons weer bewust worden van onze goddelijke kern.”

“Wie kent niet het kinderliedje “do re mi fa sol la si do”. Het is eigenlijk niet zomaar een wijsje, het is de toonladder. Het begint laag en eindigt precies twee keer zo hoog. De laatste noot, de do, klinkt precies als de eerste maar is hoger. In de muziek heet dat een octaaf. Elke toon heeft een toonhoogte, kan hoog zijn of laag of daar tussenin. Die toonhoogte noemen wij frequentie of trilling, en bestaat uit een bepaald aantal trillingen per seconde. Denk maar aan de slinger van een klok, die gaat zoveel keer per minuut heen en weer, of kijk maar eens naar een snaar van een gitaar. De dikste snaar kun je nog met het blote oog zien trillen, die gaat een aantal keer per seconde heen en weer. Wel heel snel, maar je kunt het nog zien.”

“Als we terug gaan naar het wijsje, dan is de “do” de eerste toon, de grond-toon. Die eerste toon is van oudsher 432 trillingen per seconde, oftewel 432 Hertz (Hz) met een moeilijk woord. Die 432 trillingen per seconde is een toon die nauw verband houdt met het universum om ons heen. Die toon zit verweven in de natuur, in de wiskunde, in de planeetbanen, in het hele universum. Dat is ook de reden dat muziek normaal zo goed voor ons is, die muziek stemt ons als het ware af op het universum. Wij weten dat al heel lang. Dat is al heel oude kennis. Alle* klassieke muziek van Bach, Brahms enzovoorts tot en met Verdi is gecomponeerd en uitgevoerd met gebruik van deze standaard, een A op 432Hz. In deze standaard is de C 512 Hz of in een lager octaaf 256 Hz, maar in steeds lagere octaven (512-256-128-64-32-16-8-4-2-1) komt de C uit op precies 1 trilling per seconde, de zogenaamde “oertoon”. Ze noemen deze stemming ook wel ‘wetenschappelijke stemming’ omdat deze stemming ook wetenschappelijk gezien past bij het universum. De oudst bekende voorstander van deze stemming is Plato, de wijsgeer uit Griekenland.”

“Een Stradivarius viool resoneert op 432Hz en is er duidelijk voor gebouwd.”

“In 1953 is in Londen op een congres van musici de 440 Hz internationaal als ISO 16-standaard aangenomen. 23.000 Franse musici hielden een referendum om de 432 Hz als standaard in te stellen, maar helaas zonder succes.”

“Muziek op 432Hz voelt rustiger aan, prettiger en is ontspannend. Je zou zelfs kunnen zeggen dat muziek in die toonaard helend is. Veel mensen voelen dat de 440Hz muziek meer naar het hoofd gaat en de 432Hz muziek meer naar het hart.”

"Muziek in 432 Hz ligt volgens de meerderheid van de muziekliefhebbers prettiger in het gehoor, is zachter, mooier en helderder dan muziek in 440 Hz, dit blijkt ook uit onderzoek. Wel moet je een goed gehoor hebben om dit verschil te kunnen ervaren. In de praktijk blijkt dat het verschil vooral te horen is bij rustige en klassieke muziek, en wat minder bij harde muziek."

* Klassieke componisten maakten gebruik van nog veel meer stemmingen, Verdi was wel duidelijk een uitgesproken voorstander van de 432 Hertz stemming. Ook instrumenten van oude natuurvolkeren lijken intuïtief vaak op 432 Hertz gestemd te zijn.

Met dank aan: www.ohmpunctuur.nl, www.terugnaar432hz.org